SIXTY YEARS OF APPEAL OF STRASBOURG

THE UNIVERSAL CHAIN ​​OF UNION

     At the occasion of the sixty years of the Appeal of Strasbourg, let us recall its genesis and its only two Founding Principles, Freedom of Conscience and Mutual Tolerance.

1.THE ANDERSON CONSTITUTIONS 1723

    In 1723, Pastor Anderson codified the nascent Speculative Masonry into Constitutions of Free and Accepted Masons.

 Article 1 establishes the definition:

« Masonry becomes the Center of the Union and the means of forging a sincere friendship between people who could only have remained perpetually strangers”.

  There is no question of regularity, Obedience, all the Masons of the Earth find themselves united in the Center of the Union which unites that which is scattered.

 In 1813, the United Grand Lodge of England, imposed to "believe in the glorious Architect of Heaven and Earth". This abandonment of the liberal spirit of the Constitutions of 1723, founders of Speculative Masonry, leads Freemasons from different countries to free themselves from this dogma contrary to Freedom of Conscience.

For its part the United Grand Lodge of England refuses to recognize the Obediences removing the reference to the existence of God and to the immortality of the soul:

the Chain of Union was broken by this regrettable exclusive.

  Universal Freemasonry was split between the Obediences recognized by the United Grand Lodge of England, professing a dogma on the metaphysical level and proclaiming themselves as only "regular", and on the other hand the Obediences practicing Freedom of Thought and considered by the former as irregular and not frequent.

 To return to the 1723 Anderson’s Masonry successive attempts have been made.

II.FIRST STRUCTURES

INTERNATIONAL BUREAU OF MASONIC RELATIONS

 The idea of ​​an International Masonic Organization culminated in 1902 at the Geneva Congress, in which thirty-one European and American Masonic Powers participated with the creation of the "International Bureau of Masonic Relations".

This Office serves as a liaison and information between the Masonic Powers to facilitate their relations. But, he did not survive World War I.INTERNATIONAL MASONIC ASSOCIATION (AMI).

 In 1921, the International Masonic Association was created, founded by twelve Obediences: the Grand Lodge of New York, the Grand Orient of Belgium, the Grand Lodge of Bulgaria, the Grand Lodge of Spain, the Grand Orient of France, the Grand Lodge of France, the Grand Orient of Italy, the Grand Orient of the Netherlands, the Grand Orient of Portugal, the Grand Lodge of Switzerland Alpina, the Grand Orient of Turkey and the Grand Lodge of Vienna.

 And in 1923, the International Masonic Association had received the adhesions of the Grand Lodges of Luxembourg, Hungary, the Rising Sun (Germany), Chile, Colombia, Yugoslavia, San Salvador, Venezuela, the Philippines, Puerto Rico and Czechoslovakia.

 The AMI works very well until the war. At the last Convent, 42 Obediences are part of it, with an excellent distribution between the continents: 18 in Europe, 1 in Asia, 5 in North America, 7 in Central America and 11 in South America.

After the war in 1946, the International Masonic Association resumed its activities.

 But the United Grand Lodge of England ordered those recognized by it  to withdraw from AMI, and in 1950 AMI had to close its work.

 The Obediences take two opposite paths. Some "regularized". The others, faithful to the Freedom of Conscience, pursue the idea of the Chain of Union.

 This left a great void in liberal Masonry and discussions took place to recreate an indispensable Masonic space of freedom. Different structures are emerging.

FRATERNAL ALLIANCE

 The most important, the Fraternal Alliance of Masonic Powers recognizing the Absolute Freedom of Consciousness, was created in 1954 by twenty-four Obediences from France, Belgium, Spain in exile, Egypt, Lebanon, Syria, Iran, Mexico, Puerto Rico, San Salvador and Brazil with a Permanent Secretariat in Paris.

 The links that Alliance Fraternelle created will serve the Grands Orients of France and Belgium to launch a universal gathering and the ideas developed in the Alliance are the basis of the proposal for a meeting in Strasbourg on January 22th, 1961.

UNITED GREAT LODGE EUROPE

  Independently, Swiss, German, Dutch and Austrian masons founded in 1957-59 the United Grand Lodge of Europe respecting the Freedom of Conscience: Grand Orient of Switzerland, German Grand Lodge AFAM, Lodge of Vienna and Grand Lodge of the Netherlands, Lodge of Vienna, and Grand French National Lodge.

 On January 22, 1961 in Strasbourg, these five Obediences will be among the eleven signatories of the Strasbourg Appeal.

 The United Grand Lodge of Europe made it possible to develop contacts to re-establish the Chain of Union. It will provide the Franco-Belgians of the Alliance Fraternelle with European, especially German, participation.

III.APPEAL OF STRASBOURG

INITIATIVE OF THE GREAT ORIENTS OF FRANCE AND BELGIUM

  In November 1960, the Grand Orient de France sent the following letter to the Obediences of the Alliance Fraternelle and of the Grande Loge United Europe, inviting them to Strasbourg, symbolic place where the idea of ​​a gathering had been launched :

  “Facing the international Masonic situation as it currently stands, the Grand Orient of France and the Grand Orient of Belgium send you the proclamation that they have drafted together.

  “This Appeal, the sole aim is to allow, with clarity and respect for all convictions, a universal Masonic gathering, has received the approval of the G.O.  Luxembourg, the G.O of Switzerland, the Deutsche Gross-Loge AFAM and of the G.L. of the Netherlands and is intended to serve as a basis for the work of a meeting to be held in Strasbourg on 22th January 1961.

 “This conference, at the crossroads of Europe, which we ask you to attend, should allow the Obediences thus gathered, to specify the minimum criteria required by them to recognize a man as a Mason and to conclude their work with a a solemn appeal drafted and signed jointly, which would constitute the first stage of the action that we want to undertake and which would then be sent to all the Masonic Powers of the World in order to seek out those who wish to widen the Chain of Universal Union”.

 Proclamation :

 “The GREAT ORIENTS of FRANCE and of BELGIUM

- honor their absolute fidelity to the message of tolerance, brotherhood and union contained in Article 1 of Anderson's Constitutions (1723), respect for which remains their golden rule.

- believe that Freemasonry's mission is to bring together people who, without it, would have remained strangers and that the Freemason must be essentially an element of harmony between all men.

-consider that the essence of Masonry lies in its social ideal of fraternity and duty and not in the rigid observance of some even traditional use; that a spirituality which closely unites man with the future of humanity and the improvement of his condition has as much moral value as that which he can find in his relationship with a supernatural principle.

For the Grand Orient of France as for the Grand Orient of Belgium, initiation, philanthropy, spirituality do not exclude a vocation of humanism and progress; meditation does not preclude action. Respect for rites and tradition does not prohibit:

-to send a message of tolerance, brotherhood, union;-to inspire in men a desire for personal elevation and harmony;

-to offer young people a broader and more generous ideal.

Just as the river is only faithful to its source when going towards the sea, a Masonry which refuses to follow human progress would betray the very intention of its founders.

 “Because of the very fact that it is progressive, our Masonry, conscious of realizing in modern scientific society the generous intention of our M:. Anderson, by its natural extension, complete freedom of mind, admits no limitation to absolute freedom of conscience.

 “The realization of this ideal requires the agreement of all Masons in a harmony where each note retains its value, and with respect for the freedom of each. A Masonry which intends to accomplish its mission, cannot reject any of the moral values ​​capable of strengthening it.

 “All men, whatever their race, their religion, their social situation, their philosophical or political ideals, their economic conceptions, if they are free and honest, must commune in the same will of union to allow the building of a vast universal Masonic gathering, the need for which is more imperative than ever.

If the exclusives remain, they do not come from us and we forbid ourselves to breed them ourselves. Far from being an obstacle to union, we believe that the diversity of moral values ​​constitutes a factor of intellectual, spiritual and moral wealth essential to its development.

 “We are convinced that Masonry, which does not admit absolute freedom of conscience, is imperfectly enlightened and that our duty is to help them on their journey towards the Light.

 “Federations of Lodges, but also Federations of Rites, the G.O. of France and the G.O. of Belgium have never imposed such or such a symbol and are honored to have, without condition of reciprocity, opened the doors from their Temples to all  Brothers regularly initiated regardless of the Obediences to which they belong.

 “Respectful of all traditions, all rites, all symbols, all beliefs, absolute freedom of conscience, faithful to the spirit of Anderson's Constitutions of 1723, anxious to leave each Mason the care of to determine freely on the choice of Rites and the interpretation of symbols, the G.O. of France and the G.O. of Belgium appeal to all the Masonry of the World, so that a Chain of Union is formed between them indissoluble which will ensure the triumph of the Masonic ideal and lead humanity towards more Beauty and Goodness”.

 Eight Obediences met in Strasbourg on these generous bases. Italy and Lebanon had sent a power and the exiled Grand Orient of Spain apologized.

 The Masons gathered in Strasbourg represent eleven Sovereign Obediences:

Grand Orient of Austria

Grand Orient of Belgium

Deutsche Gross-Loge A.F.A.M.

Grand Orient Federal of Spain in exile, excusedFrench National Grand Lodge

Grand Orient of France

Italian National Grand Lodge represented by the Grand Orient of Belgium

Grand Orient of Lebanon, represented by the Grand Orient of France

Grand Orient of Luxembourg

Grand Lodge of the Netherlands

Grand Orient of Switzerland

 First, the delegates formally commit their Obediences to the terms of the Proclamation. This is very important because the Proclamation is thus an intrinsic part of the principles of the Appeal and, thus, of CLIPSAS.

 Then the delegates sign on behalf of their Obediences an appeal for the union of all the Masons of the World. This appeal takes the name of Appeal of Strasbourg :

 “The Sovereign Masonic Powers meeting in Strasbourg on January 22, 1961”

“CONSIDERING

that it is imperative to re-establish among all the FF. MM. the Chain of Union broken by regrettable exclusions contrary to the principles of the Anderson Constitutions of 1723,

“that it is important for this purpose to jointly seek, taking into account all traditions, all rites, all symbols, all beliefs and with respect for absolute freedom of conscience, the conditions which determine the quality of Freemason,

“ESTIMATE

that placing the works under the invocation of the GADLU and requiring that one of the Three Lights be the Holy Book of a revealed religion should be left to the discretion of each Lodge and of each Obedience,

“DECIDE

to establish fraternal relations between them and to open the doors of their Temples, without condition of reciprocity, to any Freemason who has received the Light in a Just and Perfect Lodge,

CALL all Freemasons to join this Chain of Union based on total freedom of conscience and perfect mutual tolerance ".

 To establish a transatlantic link, the Serenisima Gran Logia de Lengua Española, New York, will be co-opted as a founding member.

 Like the previous universalist structures of adogmatic Masonry, Fraternal Alliance, International Masonic Association and International Bureau of Masonic Relations, the Strasbourg Appeal is a text of Universal Union.

IV.CLIPSAS FOUNDING PRINCIPLES

 The Minutes of the Strasbourg meeting are entitled “Liaison and Information Center of the Masonic Powers signatories of the Strasbourg Declaration of January 22, 1961”. This title makes the Strasbourg Appeal and the Liaison and Information Center inseparable.

 It is therefore quite natural that, in the General Regulations of CLIPSAS, the preamble defines it as an International Masonic Association which brings together the Obediences having subscribed to the Strasbourg Appeal and that article 3 requires from candidate Obediences "an express adhesion without reservation to the CLIPSAS principles”.

 CLIPSAS Principles are made explicit in the Proclamation and in the Appeal of Strasbourg :

Total Freedom of Conscience.

 At the second meeting, in June 1961, the President of the new Alliance of Strasbourg/CLIPSAS, also Grand Master of the Grand Orient of Belgium, made unanimously approve the following confirmation of this Founding Principle "if this Obedience believes in God and in God. immortality of the soul is its strictest right, but what cannot be reconciled with the Strasbourg declaration is that it tends to impose it on other Obediences ... there is no excluding Obedience from what can be called the Strasbourg Alliance, as long as it complies with the principles set out in the Appeal ”.

And just as much, a perfect Mutual Tolerance.

 Without Tolerance, Freedom of Conscience would be a decoy.

Marc-Antoine Cauchie  President of Honor of CLIPSAS

Parimet e përgjithshme te Muratorise se Lire 

Urdhri  i Muratoreve   të Lirë i përket  klasës  së  urdhrave Kalorsiak :     ajo ka për qëllim përsosjen e burrave dhe grave me  të mirë të vendit dhe të njerëzimit. 

Muratoret e Lire     jane te organizuar ne perberje te cdo  shteti  por gjithashtu , ata janë anëtarë të një familjeje të madhe, te lidhur ndermjet tyre nepermjet nje mendimi unikal , te nje betimi te shenjte dhe te ndihmes pa kufi per njeri tjetrin pamvaresisht kombit qe I perkasin , venbanimit t e tyre apo kulturave te ndryshme qe kane .

     Muratoria    Universale  ka themelin e saj thelbësor në besimin në një fuqi supreme që nderohet  nën emrin e Arkitektit të Madh të Universit.   

     Parimet e saj    janë përmbledhur në këto dy parime: 

 te njohin vetveten - te duan    vellain e tyre  si  veten   ;   

Muratoria e Lire   është një shoqatë e lirë e njerëzve të pavarur të cilët  udhehiqen nga liria e     ndërgjegjes së tyre dhe angazhohen për të  perhapur idene e paqes , dashurise, vëllazërise;

-          ka si qëllim përsosjen morale të njerëzimit dhe nxitjen e nje  filantropie të vërtetë, duke përdorur  figura  dhe forma simbolike;

    Ajo kërkon nga anetaret e saj te respektojnë mendimet e të tjerëve duke mos lejuar diskutime fetare apo politike ,  për të krijuar një  atmosfere   vëllazërore , në të cilën  mbretëron një harmoni e përsosur e mendimit te lire filozofik .

         Muratoret e lire  takohen në vende të veçanta të quajtura  Lozha , në mënyrë që të ushtrojne ritet e tyre  me zell dhe kujdes  , duke permirsuar kurdohere karakterin e secilit prej tyre , duke lartesuar moralin dhe virtutin , dhe duke luftuar pa kompromis vesin ,  duke lartesuar dhe ndricuar vleren shpirterore    perkunder   vlerave materiale duke marre dhe trasmetuar Drite dhe Energji   positive per njeri tjetrin , me qellim  ndikimin nga secili kudo ku punon dhe jeton te ideve dhe qellimeve te larta te nje shpirti te lire ne jeten e perditshme. 

  Muratoret e lire  mësojnë te  duan atdheun, njerëzimin,   të respektojne dhe te kontribuojne ne hartimin e Ligjit , të duan dhe te respektojne  punën si një   fenomen primar I ekzistences s e shoqerise njerezore .

       Muratoret e lire e konsiderojne punen ne te gjitha aspektet e saj qofte fizike apo intelektuale si promotori dhe elementi me I rendesishem per ekzistencen dhe prosperitetin e nje kombi dhe me  tej te vete njerezimit . Njeriu u lind dhe u perfeksionua nepermjet punes , u zhvillua intelektualisht nepermjet kerkesave te tij per nje pune me racionale dhe me produktive dhe  vete puna  eshte elementi baze I vetekzistences  se vete njeriut .

  Muratoria e lire eshte nje organizim i hapur ku mund te marrin pjese pa dallim gjinie , moshe apo ngjyre , kushdo qe mendon dhe respekton rregullat e brendshme  te saj .

     Muratoria e lire vlereson si rrezikun kryesor te nje shoqerie , injorancen , primitivitetin ,  brutalitetin si faktore kryesore te luftes kunder lirise dhe fjales  se lire te individit . Muratoria e lire konsideron si te pa  negociueshme te drejtat dhe lirite themelore te individit , qe vete Instituti i Masonerise i permbledh ne LIRI BARAZI VELLAZERI .

Parimet e Masonëve të Lirshëm të Lirshëm të Lirë:

I. STUDIM

Për ne Muratoret e Lire  ,  STUDIM     nënkupton     edukimin  për të   jetuar    në ndershmeri

II. VLERAT

Për  ne Muratoret e Lire     , VLERAT      janë   njohja dhe respektimi  i Ligjeve  morale Universale 

III. TRADITA

Për ne Muratoret e Lire    ,    Tradita    është   një Trashegimi     e shenjte   te pareve tane ILIREVE qe besonin dhe i faleshin Diellit , i historise mijravjecare te popullit tone qe mbijetoi me besim dhe sakrifica , i Heroit legjendar Gjergj Kastriot Skenderbeu  perfaqsuesit me te denje te vlerave kalorsiake dhe te besimit  te patundur ne Zot , mbrojtes i lirise dhe Drites perkundrejt erresires dhe  skallaverise , eshte vete cfare ne sot trashegojme nga te paret tane. 

MASONERIA DHE SHOQERIA : INTERVISTA ME LLORENÇ LLUELL

nga Pierpaola Meledandri

18 maj 2020

    Llorenç Lluell është një avokat dhe sipërmarrës që jeton dhe punon midis Barcelonës dhe Andorrës. Ai është komandanti i madh sovran i Këshillit Suprem të Andorrës, i cili krenohet me shtëpizat në shumë vende të botës. Për më tepër, ai është një intelektual i kulturuar dhe i rafinuar dhe si i tillë ai ka botuar disa vëllime, duke përfshirë një koleksion të teksteve me titull: Perinde ac cadaver.

Kush është Llorenç Lluell? Një studiues, eksperimentues? Një filozof? Një i shkolluar? Një avokat biznesi? Një lojtar i aftë? Nje profesor Një pedagog? Një frimason nga lindja dhe bindja? Një fisnik, shkrimtar dhe poet?

Ne jemi ajo që na është njohur. Unë kam qenë refugjat i ligjit dhe administratës publike për shumë vite. Unë e konsideroj veten një sipërmarrës dhe kryesoj një fondacion ndërkombëtar edhe në sferën private, më në fund jam nënkryetar i Institutit Masonik të Spanjës. Nuk ka masonë nga lindja, edhe pse ishin gjyshi dhe babai im.

Kush ose çfarë kontribuoi në formimin dhe strukturimin e Lluell-it të sotëm? Mjeshtra të jetës? Kontakte sociale? Miq? Referenca kulturore, filozofike, lëvizje frymëzuese? A është rezultat i mundësisë, shansit apo ngjarjeve? Fati apo do? Nga zgjedhjet që keni bërë? Anydo ndryshim i jetës që keni pësuar apo keni kërkuar? Anyfarë synimesh keni ndjekur?

Natyrisht, pak nga gjithçka. Dhe bazuar në pyetjen, më duhet të ju them se jam njeri me përvojë të konsiderueshme, duke marrë parasysh që përvoja është shuma e gabimeve. Sigurisht që kam pasur dhe kam mjeshtra të jetës. Një tjetër gjë janë profetët e rremë që shfaqen gjithmonë në jetën tonë, në të gjitha aspektet e tyre. Ata janë ata që e deklarojnë veten të iniciuar që ruajnë të vërtetën, të cilët na zbulojnë disa mistere që nuk janë gjithmonë të padëmshme. Tani, e ardhmja është aq e pasigurt sa njerëzit kërkojnë siguri, shpejt, dhe besojnë se mund t'i gjejnë ato në internet: parajsa e mashtruesit "iniciator".

Cili është kuptimi operacional për një Mason sot? Në tekstin e tij më të fundit mbi transaksionit masonerisë ai shqipton një konceptim ezoterike që shkon përtej çdo kufiri. Në disa intervista ai flet me admirim dhe ide kritike rreth përkatësisë në institucionin në vendin tonë, duke njoftuar planet e tij për Italinë. Pse pikërisht Italia? Dhe si mund të bashkëpunojnë Spanja dhe Italia? Para së gjithash, unë do të doja të shpreh respektin tim për atë grup të masonëve themelorë, të cilët aspirojnë për asgjë tjetër përveç se të marrin pjesë në debatin mbi dilemat e mëdha, për të ndihmuar në ndërtimin e të ardhmes së Frimasonerisë dhe shoqërisë. Kuptimi operacional për një Mason është ndërtimi i tij si qytetar dhe kërkimi i tij i brendshëm. Ezoterizmi masonik ne e kemi përkufizuar gjithmonë si një proces introspeksioni, kërkimi dhe përvoje shpirtërore, për udhëtimin që duhet të udhëtojmë përmes dy kapaciteteve të mëdha, për të cilat Zoti na ka favorizuar: arsyeja dhe besimi. Unë këmbëngul, besoj se masoneria është bërë në shtëpizë dhe në Bindje diçka tjetër është bërë. Diçka që shumë herë ju nuk e dini se çfarë është. Kufizimi i punës masonike, duke e transmetuar atë keq dhe duke e krahasuar atë me një organizatë profane. Sot, ajo psikanalizë është edhe një herë një terapi për të pasurit që kanë kohë, sepse ata e dinë që të njohësh veten është shumë më mirë sesa të shërosh veten, ne mund të jemi më në modë! Ah ah! Sepse kjo është ajo që ne bëjmë në shtëpizë. Dhe a e dini se Sigmund Freud ishte një Frimason? Kjo për të përhapur punën e tij psikoanalitike ai projektoi një organizatë, "Shoqërinë e së mërkurës", e ndërtuar me një strukturë të ngjashme me atë të një shtëpizë masonike. Sigurisht, nuk ka asnjë projekt për Italinë për mua, dhe as nuk ka një temë bashkëpunimi midis vendeve. Transnacionaliteti është muratoria e vërtetë Loggia, nuk ka përkufizime profane, as nacionalizma të çfarëdo lloji në murature. Ne nuk jemi fe, nuk po flasim për politikë në shtëpizë. Masoneria e dukshme dhe e padukshme lexohet në librin e tij; në vendin tonë transparenca është një kërkesë e domosdoshme dhe paragrafi 2 i nenit 18 të Kushtetutës ndalon çdo lloj shoqate të fshehtë. Pasqyrimi i tij për këtë, si në një Evropë të Bashkuar, mund të disiplinohet edhe e drejta e shoqatës.

Në çdo vend demokratik, transparenca është një kërkesë e domosdoshme dhe padyshim respektim i ligjit. Kjo shkon së pari. Masoneria është një rend dhe organizim autentik autentik, i ngjashëm me ato që lindi misteret e antikitetit Grek ose Egjiptian, e vetmja që mbijetoi si e tillë në Perëndimin modern. Përfshinë rrymat më të larmishme të ezoterizmit perëndimor dhe lindor, nga Pitagoreanizmi në Neoplatonizëm, nga Kabala Hebraike deri tek trashëgimia Keltike dhe Druidike, nga misteret egjiptiane apo Mithraic, deri tek misticizmi dhe ezoterizmi i Krishterë. Masoneria ka shumë hologramë dhe jashtë lozhës frimasonja, për pjesën më të madhe, nuk ka asnjë ide për planin që zhvillohet rreth tij. Jashtë lozhës ka një bërthamë të brendshme të padukshme që mbron rrjetën që ndriçon vetë lozhën. Më lejoni të citoj një tekst anonim: «Ne i dëgjojmë fjalët e ritualit. Sekreti i vërtetë i Masonizmit është që idetë e tij janë revolucionare, radikale dhe të rrezikshme për ata që shkelin dinjitetin njerëzor dhe promovojnë padrejtësinë. Si institucion ne jemi jo politikë, por si individë mund të marrim dhe zbatojmë idetë e muraturës çdo ditë të jetës sonë. Ne i dëgjojmë fjalët e ritualit dhe i përdorim ato për të zgjidhur problemet e përditshme. Vetëm atëherë secili person mund të përmirësojë vetveten dhe duke bërë kështu që ai do të përmirësojë botën ”. Në muajt e Covid-19, izolimi i detyruar e frymëzoi atë të prodhojë shkrime, reflektime, projekte. Masoneria, të paktën në Itali, duket se vuan nga të këqijat e ndryshme. Ajo ka tendencë të jetë retorike, vetë-festuese dhe anëtarët e saj kanë një moshë të lartë regjistri. A nuk ka ndonjë rrezik që ajo të bëhet një klub për të moshuarit, ku konceptet e "lirisë, barazisë, vëllazërimit" janë një mënyrë për të thënë dhe asgjë më shumë? Natyrisht, kjo izolim më ka bërë pak të disiplinuar dhe kjo çon, në rastin tim, të lexoj, shkruaj dhe të flasë nga distanca me miqtë dhe të njohurit. Megjithëse unë shpëtoj sa duhet, aq sa është e mundur, nga skllavëria e rrjetës. Unë nuk pranoj të varrosem nën kakofoninë e të njëjtit. Sidoqoftë, teknologjitë e reja na bëjnë më shumë diskutues dhe pjesëmarrës. Dhe ky është një rrezik për demokracinë masive, djali i të cilit është fashizëm i majtë ose i djathtë, një fe laike. Fashistët e "librit shkollor" kanë nevojë për frikë dhe urrejtje, si një shëlbim, në mënyrë që të mos humbasin pozicionin e tyre mbizotërues. Dhe muratura sociale, sot si sot, nuk ekziston. Nuk mund të mos merret parasysh që marrëdhëniet shoqërore janë të lidhura me teknologjitë. Prandaj është e nevojshme të njihet një mënyrë e re e zakonshme e të qenurit, të menduarit dhe të vepruarit. Dhe në horizont shohim ëndrrën e një komuniteti virtual. Masoneria nuk mund të jetë e jashtme për të gjithë këtë. Interneti ka zëvendësuar intelektualët me ekspertë. Ndikimi i mendimtarëve zvogëlohet gjithnjë e më shumë, kjo reflekton shumë në mënyrën se si ne merremi me krizën e mjeruar Coronavirus sot. Tani ekspertët janë Tertullianë, dhe nga ana tjetër, këshillojnë politikanët. Dhe kështu nuk shkon. Kush bën më shumë zhurmë ka të drejtë, pa argumente, pa shtuar asgjë tjetër. Ne dëgjojmë më shumë Greta Thunberg sesa filozofi Bruno Latour, një ekspert i shkëlqyeshëm i klimës. A nuk e kupton se mendjet më të ndritura të debatit publik janë sjellë në fushën e ostracizmit? Ata nuk janë pjesë e "like".

Masoneria, një klub për të moshuarit? Nëse flasim për traditë, është gjë tjetër, por të flasësh për të moshuarit nuk është pjesë e skemës time intelektuale. Shtë mjaft e vështirë të llogaritet numri i anëtarëve të Rendit në të gjithë botën, për atë universalizëm të shpallur gjithmonë. Edhe pse mund të bihet dakord sot, në tetë milion, pranimi i opsioneve të ndryshme masonike dhe thirrja e tyre si pleq do të ishte shumë e parëndësishme. Një institucion që e përkufizon veten si: "filantropik, filozofik, simbolik dhe jo-fetar, me karakter nismëtar dhe me qëllim të promovimit të përparimit moral dhe intelektual të njerëzve", nuk mund të hyjë në parametrat e antikitetit. Shtë filozofik. Isshtë iniciativë. A ka Freemasoneria Italiane disa ligësi? Shikoni, qindra mijëra Masonë të stërvitur në disa Bindje, pak a shumë shembullore. Po aq të shumëllojshme sa shoqëritë në të cilat ato lindin. Të gjitha janë të sakta pasi vendosin virtyt dhe ligj përpara çdo interesi tjetër dhe ndryshimi i tyre është thjesht pabarazi në kriteret subjektive. Disa ofrojnë mirëseardhje para fillimit. Të tjerët shpallin ortodoksinë ose rregullsinë. Dhe njeriu mëson nga njeriu, por ne nuk mund të injorojmë karakterin fillestar të muraturës. Nuk ka muraturë më të mirë ose më të keqe, nëse flasim me shkronja të mëdha, një strukturë hierarkike e bazuar në vëllazëri, është murature.

Cilat kuptime konceptuale, iniciuese dhe morale mund t'i ofrohen botës së gjakderdhjes? Dhe cila është fjala, shkrimi, poezia? Një mesazh racional, edhe pse shprehet në forma të ngritura estetikisht, një stuhi emocionale, një moment ekstazë, një mundim intim? Dua të kujtoj fjalët e fituesit të elmimit Nobel José Saramago kur ai na thotë se "pretendimi për të bindur dikë nga mendimet tona është si të dëshirosh të kolonizosh mendjet e të tjerëve", kjo është tipike për fanatikët dhe misionarët, ne masonët jemi armiq të "Kolonializmit" në çdo formë Prandaj, "respektimi i lirisë absolute të ndërgjegjes" është një nga shënjat tona themelore. Ne nuk bëhemi muratorë të mirë vetëm për zemrën, por për inteligjencën. Edhe nëse Freemasonry përmbahet nga mësimi i ndonjë gjëje në ndonjë mënyrë idesh, Mason mëson të ndërtojë tempullin e tij të brendshëm me simbolikë masonike sipas besimeve të tij personale. Allan Kardec, René Guénon, Aleister Crowley, çfarë kishin të përbashkët këta shpirtëror të shkëlqyeshëm? Ata ishin Frimasonët, shpirtra të prirur për të medituar, të cilët përmbaheshin nga aspekti sipërfaqësor i rrethinës së tyre. Ne jemi thirrur, në intimitet, ndërtues në frymë. Por si në të gjitha, disa e marrin atë dhe disa jo. Si rregull i përgjithshëm, ata që nuk e marrin atë janë ata që flasin më shumë.

Perinde ac cadaver, një përmbledhje poezish, është vepra e tij e fundit. Duket si një himn për një ringjallje përtej kufirit midis materies dhe shpirtit, drejt një bote të mendimit të pastër, në të cilin të lexojmë në veten tonë. A është e saktë kjo lexim? Po, një libër me poema të shkruara në Spanjisht dhe të përkthyera në të njëjtin vëllim në italisht, në njërën faqe është fryma Cervino dhe në faqen tjetër e njëjta poezi me frymën e Dantes time të dashur. Uroj të mundem! Ah Ah (Ideale për Institutin Cervantes të Italisë). Sa i përket pyetjes: a është e saktë kjo lexim? Poema në të vepruarit sipas ndjeshmërisë sonë ka shumë lexime, aq sa lexuesit dhe të miat nuk llogariten. Shtë një instrument kundër gënjeshtrës dhe injorancës, sepse fjalët zhduken, poezia jo. Poezia tani është më e domosdoshme se kurrë, sepse ndihmon për të kuptuar një botë në ndryshim të vazhdueshëm, e cila na detyron, siç thotë poeti Charles Bernstein, të “rindërtojmë format dhe gjuhën tonë në mënyrë që të mos humbasim kontaktin me veten dhe me botën ne jetojme ne. " A na detyron poezia apo shkrimi vetëm në veten tonë? A na bën të burgosur nga emocionet tona në vetminë e një dhome, apo në vetminë e një far, siç tha Charles Baudelaire? Një far, që si një poet, me dritën e saj të ndriçuar, tregon, udhëzon? Poeti gradualisht jeton nga e kaluara e tij dhe një ditë ai shikon përreth duke kuptuar se atje nuk ka njeri. Poezia më shoqëron, besoj se është e nevojshme në jetën time dhe është një medium, ose e mesme, më intime se çdo shkrimtar. Me të përpiqeni të bëni të kuptueshme atë që nuk kuptoni, por unë nuk jam një poet. Unë shkruaj dhe në 1999 kam botuar në Itali: “Unë predatorët. Mashtrimi më i madh i shekullit ". Tani po botoj këtë libër me poezi dhe po e përkthej në italisht: "Llorenç Lluell, një projekt transnacional i masonizmit". 

Fjalët thuhet se dëmtojnë më shumë sesa shpata; a mundet që fjala, poezia, pastaj të bëhet një klithmë dhimbjeje, aktakuze, një denoncim social apo politik? Apo është edhe kujtesa, nostalgjia, keqardhja, lirika e kujtesës dhe dëshpërimi? Momente ku ne ndiejmë se kemi humbur në kutitë e kohës dhe harrojmë diçka që mund të ketë qenë, diçka që nuk do të jetë më?

Tani forca e padukshmërisë së lëvizjeve të qyteteve, shoqatave civile dhe qytetarisë të angazhuar në shoqëri, jashtë kompromiseve politike, është ose duhet të vijë. Dhe pse jo Vatikani? Unë jam një katolike që besoj se besimi në Kishë lind nga ajo që ajo përjeton shpirtërisht duke jetuar në bashkësi, sepse ajo duhet t'i përgjigjet pyetjeve të njerëzimit kur të jetojë. Unë besoj se kjo është fjalimi i Papa Françeskut, që disa nuk e kuptojnë, ose që është shkruar dobët. Perëndimi nuk është i uritur, është në ankth. Dhe tani unë përfundoj me fjalët që Cathar, Pierre Clergue drejtuar Inkuizitorit Jacme Torner: "Ka dy perëndi: një i padukshëm dhe tjetri i dukshëm, secili prej nesh ka Zotin e tij. I padukshëm është një Zot i mirë që përveç tij, e dukshme është një Zot i keq që bën gjëra të dukshme dhe kalimtare ”. Guxim, fillon një epokë e re.

Më 18 mars, 1314, Jacques De Molay, Mjeshtri i Madh i Tamplierëve, së bashku me Geoffrey de Charney, precettor e Normandisë, është djegur në Paris, në turren e druve te ngritur  në një ishull të vogël në Seine, në afërsi të Notre-Dame , ku sot është "Sheshi Vert Galant".

Ngjarja - tragjike ishte  e dhimbshme dhe tragjike ne ate kohe  - shënoi  omega ( fundin ) e një shëmbëlltyre kolektive   jo më pak tragjike dhe të dhimbshme.

Më 22 mars 1312, me bolen e publikuar nga "Vox në excelso" , botuar me 3 April, gjatë  Këshillit të mbajtur ne Vienne, Papa Clemente V , kishte në fakt shtypur, por jo   dënuar,   Urdhrin e Tempullit, së bashku me urdherat dhe rregullat e saj , veshjet  dhe emrin e Urdherit .

Masa  vendimtare , administrative, te cilen  vetëm   Papa mund të lëshonte me   pushtetin si suprem, ishte një masë drastike  pas politikës   nxitese dhe shantazhuese fetare te Mbretit  Filip I Bukuri , qe në mungesë të këtij Urdheri ,  ai kishte kërcënuar Klementi V për të hapur një proces pas vdekjes  për  herezi     të te ndjerit Papa  Bonifacio VIII.

Ishte kështu një botë shumë e re e hapur për ndikimet kulturore dhe fetare, si nga të krishterët lindorë dhe nga muslimanët.

Kjo ishte, absolutisht origjinale, megjithatë, nuk mori fund , sepse fara shpërndarë lirisht, nga ky Urdhër fetar dhe, në të njëjtën kohë  ushtarak , i lindur i vetëm nga një këshilli (i Troyers 13 janar 1129) ata vazhduan të japin frytet e tyre në sektorët më të ndryshëm.

Dinjiteti i punës; solidaritet ndërmjet klasave të ndryshme shoqërore; heqja dorë nga privilegjet; gjuha latine, në favor me ate  "francezët e Tokës së Shenjtë", e cila ishte asgjë nëse nuk është një shprehje e identitetit të tyre evropian dhe ndërkombëtar, janë të gjitha ilustrimet e një trashëgimi pasuruar me tregues, laikë, në vetë rrugën e saj, të veçantë shpirtërore, që murgjit luftarak të mësojnë se talentet që çdo qenie njerëzore  posedon , duhet të ushtrohen në një mënyrë të shenjtë, domethënë absolute.

Temat Codest, dhe shumë tema të tjera, të gjithë, natyrisht, që lidhen me Urdhrin, dhe ngjarjet e saj ekzistenciale dhe kulturore, do të analizohen në thellësi, në konferencën që ne të mbajtur në nivel kombëtar, në ditën e E shtunë, 24 maj 2014 E.V. ora 10.00 në Romë, në hotelin Parco dei Principi - Via Gerolamo Frescobaldi n.5, me titull

"Shpata dhe Kryqi. "Tregime dhe legjenda rreth Kalorësve të Tempullit

Sot jetojmë në një kohë krize të thellë, sociale dhe shpirtërore, e cila na përkujton, afër, për atë që shkaktoi lindjen e Rendit.

Mund t'i kujtojmë Tamplierët qe të gjejm ë mënyra për të dalë nga kriza.

Vellezer  nëse ne do të jemi në gjendje t'i bindim ithtarët tanë: "Shenjtërohuni ndaj së mirës së përbashkët, sepse keni nevojë për këtë në tokë".

Djegia e Jacques de Molay, nga humbja e dukshme, do të provojë të jetë, pra, për atë që, nga ana tjetër, ajo me të vërtetë është: një burim drite të shkëlqyer, për të cilat ajo paguan për të mbajtur në kërkim, të vazhdueshme në luftën për ndërtimin e një një botë gjithnjë e më humane dhe gjithnjë e më shumë e drejtë.